Ambrosius, De Spiritu Sancto, 1, 10

monumenta.ch > Ambrosius > 10
Ambrosius, De Spiritu Sancto, 1, IX. <<< >>> XI.

Ambrosius, De Spiritu Sancto, 1, CAPUT X.

112	[Alias cap. IX.] Dic igitur, [Remig. cod., quicumque es Spiritus sancti divinitatem negans, Spiritus sanctus obnoxius non potuit esse peccato; quia nullus peccata donat: numquid angelus, etc. Edit. autem, ac mss. reliqui inter se consentiunt, nisi quod pro non potuit, legitur in Rom. edit., num potuit. Sed non minimus timendi locus est, ne ubique hic locus corruptus habeatur.] quicumque Spiritus sancti divinitatem negas: Spiritus autem obnoxius non potuit esse peccato, qui magis peccata condonat. Numquid angelus donat? numquid archangelus? Non utique, sed donat solus Pater, solus Filius, solus Spiritus sanctus [Luc. V, 21]. [Amerb. atque Eras. cum mss. non paucis, Nemo autem quod non potest donare, non potest vitare. Perperam; si quidem idem sensus esset, ac si scriberetur, omnes quod non possunt donare, possunt vitare. Melius ergo Gill. cum reliquis mss. ut in contextu. Neque ab is discrepat Rom. edit. nisi quod geminat negationem . . . . non potest non evitare.] Nemo autem quod potest donare, non potest evitare.
113	Sed fortasse dixit aliquis quia et Seraphim dixit Esaiae: Ecce tetigit hoc labia tua, [Omnes edit., et abstulit . . . . circumpurgavit; omnes mss., et auferet . . . . circumpurgabit: in quo cum Hebraeo et versionibus Graecis ac Latinis consentiunt.] et auferet iniquitates tuas, et peccata tua circumpurgabit [Esai. VI, 7]. Auferet, inquit, et circumpurgabit: non ego auferam, sed ignis ille de altari Dei, hoc est, gratia spiritalis. Quid enim aliud pie intelligere possumus in altari Dei esse, nisi Spiritus gratiam? Non utique lignum silvarum, nec fuliginem atque carbonem. Aut quid tam pium, quam ut secundum mysterium intelligamus quia revelabatur in ore Esaiae omnes homines per passionem Christi esse purgandos, qui velut carbo secundum carnem exussit nostra peccata, sicut in Zacharia habes: Nonne hic titio eiectus ab igni? Et ille erat Iesus indutus estimenta sordida [Zach. III, 2, 3].
114	Denique ut sciamus communis hoc redemptionis mysterium per prophetas evidentissime revelatum, etiam hoc loco habes dictum: Ecce abstulit peccata tua [Ibid., 4]: non quod Christus peccata sua deponeret, qui peccatum non fecit; sed quod in carne Christi omne a peccatis suis genus absolveretur humanum.
115	Sed etiamsi Seraphim abstulisset peccatum, quasi unum utique de ministris Dei ad hoc esset mysterium destinatum. Sic enim dixit Esaias: Quia missum est ad me unum de Seraphim [Esai. VI, 6].